شعر از سعدی ۲

ایها الناس جهان جای تن آسایی نیست -   ترد دانا به جهان داشتن ارزانی نیست

خفتگان را چه خبر زمزمه ی مرغ سحر   -   حیوان را خبراز آلم انسانی نیست

داروی تربیت ازپسرطریقت بستان   -   کادمی را بتر از علت نادانی نیست

روی اگر چند پری چهره و زیبا باشد    -    نتوان دید در آیینه که نورانی نیست

شب مردان خداروز جهان افروزاست-بد نشان را به حقیقت شب ظلمانی نیست

پنجه ی دیو به بازوی ریاضت بشکن-کاین به سرپنجگی ظاهر خسمانی نیست

طاعت آن نیست که برخاک نهی پیشانی-صدق پیشاکه اخلاص به پیشانی نیست

عالم وعابد صوفی همه طفلان رهند -   مرد اگر هست به جز عارف ربانی نیست

خانه پرگندم ویک جونفرستاده به گور   -    برگ مرگت چوغم برگ زمستانی نیست

ببری مال مسلمان وچو مالت ببرند   - بانگ و فریاد براری که مسلمانی نیست

آنکس از دزد بترسد که متایی دارد -   عارفان جمع بکردند و پریشانی نیست

وانکه راخیمه به صحرای فراغت زده اند-گرجهان زلزله گیردغم ویرانینیست

یک نصیحت زسر صدق جهانی ارزد-مشنو ار در سخنم فایده دو جهانی نیست

حاصل عمر تلف کرده و ایام به لغو - گذرانیده به جز حیف و پشیمانی نیست

سعدیا گرچه سخندان و مصالح گویی  - به عمل کار بر آید به سخندانی نیست

تابه خرمن برسد کشت امیدی که تراست  -   چاره ی کار به جز دیده ی بارانی نیست

گرگدایی کنی از در گه او کن باری  - که گدایان درس را سر سلطانی نیست

یارب ازنیست به هست آمده صنع توایم-وانچه هست ازنظرعلم توپنهانی نیست

گر برانی و گرم بنده مخلس خوانی  -  روی نومیدیم از حضرت سلطانی نیست

ناامید از در لطف تو کجا شاید رفت  -   تو ببخش ای که درگاه تو را ثانی نیست

دست حسرت گزی اریک درمت فوت شود  -   هیچت ازعمرتلف کرده پشیمانی نیست