گراهام بل

گراهام بل

موفق ترین افراد در پایان راه کسانی هستند که پیروزیشان نتیجه پشتکار و پیشرفت پیوسته آنهاست.
زندگی امروز ما آنقدر با تکنولوژی آمیخته است که تصور غیر آن و بدون همه وسایل مدرن بسیار مشکل و غیر قابل تصور به نظر می آید. وسایل نقلیه و ارتباط جمعی و نزدیک شدن فرهنگها دنیا را به دهکده جهانی تبدیل کرده اند. فکر کنید تلفن از این دهکده حذف شود…
بی شک تلفن یکی از ضروری ترین و کار آمدترین وسایل مدرن است(بماند که مانند بسیاری دیگر از نمادهای تکنولوژی جایگاه و کاربرد اصلیش کمرنگ است…). سوم مارس،سالروز تولد الکساندر گراهام بل مخترع تلفن است.
امروزه اکثر افراد او را به عنوان مخترع تلفن می شناسند هر چند که این موضوع به وسیله افرادی که ادعا می کنند "آنتونیو میوسی"مخترع واقعی تلفن است.
الکساندر بل در ادینبورگ اسکاتلند به دنیا آمد و بعدها نام میانی "گراهام"را به خاطر علاقه به یک دوست خانوادگی،برای خود برگزید.
بسیاری او را پدر ناشنوایی نامیده اند.این عنوان تا حدودی طنزآمیز به خاطر باور و تلاشش برای کمک به ناشنوایان بود. او امیدوار بود که روزی ناشنوایی از میان انسانها ریشه کن کند.
خانواده او با آموزش فن خطابه و سخنوری پیوند داشتند.پدر بزرگش در لندن،عمویش در دوبلین و پدرش الکساندر ملویل بل در ادینبورگ همه به درجه سخنوری کلیسا تشرف یافتند.
آنها کتابهای متنوعی درباره این موضوع منتشر کردند که تعدادی از آنها به شهرت رسیده اند،به ویژه رساله او درباره "سخنرانی دیداری"که سال 1868 در ادینبورگ منتشر شد. در این مبحث او روش خود در مورد آموزش ناشنوایان،به وسیله دیدن را توضیح داد.اینکه چگونه کلمات را شمرده بیان کنند و نیز چطور آنچه دیگران می گویند را از روی حرکت لبها بفهمند.
الکساندر گراهام بل در مدرسه سلطنتی ادینبورگ درس خواند و در 13 سالگی از آنجا فارغ لتحصیل شد.در 16 سالگی جایگاهی برای تدریس فن بیان و موسیقی در "آکادمی وستون هاوس"به دست آورد.سال بعد در دانشگاه ادینبورگ سپری کرد و از 1866 تا 1867
آموزگار کالج سامرست شایر در انگلستان بود. زمانی گه هنوز در اسکاتلند بود،توجه خود را به پژوهش در مورد صوت و صوت شناسی معطوف کرد تا بتواند ناشنوایی مادرش را بهبود ببخشد.

سال 1870 در سن 23 سالگی،الکساندر و خانواده اش به کانادا مهاجرت کردند و در برنت فورد ساکن شدند.پیش از آنکه اسکاتلند را ترک کند،توجه خود را به ساخت تلفن متمرکز کرده بود و در کانادا نیز تحقیقات خود را در این زمینه ساخت وسیله ارتباطی ادامه داد.
او پیانویی طراحی کرد که می توانست موزیکش را به وسیله الکتریسیته منتقل کند.او سعی کرد وسیله ای بسازد که نه تنها نتهای موسیقی،بلکه کلمه های سخنرانی را نیز ارسال کند.
با کمک مالی پدر خوانده آمریکاییش در مارس 1871 امتیاز و اجازه کارش را دریافت کرد. پس از به دست آوردن امتیاز انحصار تلفن ،بل تجربیاتش را در زمینه ارتباط مخابراتی ادامه داد که در ساخت فوتوفون(وسیله انتقال صدا به وسیله پرتوهای نور)به اوج خود رساند.این وسیله در واقع پیش درآمدی برای سیستم فیبر نوری بود.
او همچنین روشی برای آموزش سخنرانی به ناشنوایان اختراع کرد.تعداد اختراعات این پژوهشگر نابغه زیاد است.برخی به نام خود او و برخی به نام بل وهمکارانش ثبت شده اند.
بل تصورات بزرگی داشت که امروزه جزء اختراعات واقعی هستند.او نمونه ابتدایی کولر برای خانه خود طراحی کرده بود،هواپیمایی که امکان فرود بر آب داشت،سلول خورشیدی و تولید گاز متان از کودهای انسانی و حیوانی جزء نظرات او بود.همچنین بل معتقد بود میان افزایش استفاده از سوختهای فسیلی و آلودگی هوا ارتباط هست.
سال 1882 او به تابعیت آمریکا در آمد و یک سال بعد به عنوان یکی از بنیانگذاران موسسه "نشنال جئوگرافیک" به ریاست آن منصوب شد. الکساندر با یکی از شاگردان ناشنوای خود به نام "میبل هابارد"ازدواج کرد.اختراع تلفن در واقع در ادامه تلاشهایش برای ارتباط برقرار کردن با همسر و مادرناشنوایش صورت گرفت.
نام او در میان فهرست 100 نفر از بزرگترین مخترعان آمریکا و 10 مخترع بزرگ کانادا قرار دارد.
الکساندر گراهام بل دوم آگوست 1922 در نووا اسکاتیا،جزیره ای نزدیک بادک، از دنیا رفت.
روحش شاد

ادیسون

دانشمندی بنام توماس ادیسون

توماس آلوا ادیسون در روز یازدهم فوریه سال 1847 در شهر میلان در ایالت اوهایوى آمریکا به دنیا آمد. بحق مى توان گفت که ادیسون یکى از آن افرادى بود که از اقشار پائین اجتماع منشاء گرفت و بعدها به شهرت و ثروت فراوان رسید (توماس ادیسون در آمریکا تحت عنوان «از ظرف شویى به میلیونرى رسیدن» نامیده مى شود). توماس ادیسون بدون شک امروزه یکى از قهرمانان ملى آمریکا به شمار مى آید.

در مورد ادیسون نقل قول ها و داستان هاى بسیارى وجود دارد که نمى توان به دقت گفت کدامیک واقعیت دارند. به همین دلیل هنوز هم در صحت برخى از موارد شک و تردید وجود دارد. براى مثال هنوز هم مشخص نیست که آیا علت سنگینى گوش ادیسون سانحه اى در حین انجام آزمایش هایش با مواد شیمیائى بوده یا بر اثر یک بیمارى بروز کرده است. مسلم این است که ادیسون این نقص شنوایى خویش را با میل تمام و اغلب به سود خود به کار مى گرفت.

ادیسون در کل زندگى خود تنها چند ماهى به مدرسه رفت. اسناد موجود موید آن است که او در خانه و توسط والدینش آموزش دید. زمانى که ادیسون 7 ساله بود خانواده اش به میشیگان نقل مکان کرد. 4 سال بعد، توماس به عنوان پسر بچه فروشنده روزنامه و شیرینى، در قطار بین «پورت هورون» و «دیترویت» مشغول به کار شد. از قرار معلوم این شغل وقت چندانى از وى نمى گرفت و او مى توانست به اندازه کافى به کارهاى دیگر مشغول شود. او در سال 1862 هفته نامه خود به نام «هرالد هفتگى» را منتشر ساخت. علاوه براین، ادیسون یک دوره کارآموزى به عنوان تلگرافیست را گذراند و طى سال هاى 1863 تا 1868 در همین رشته به کار خود ادامه داد.

ادیسون نخستین اختراع خود را که یک دستگاه شمارش برگه هاى راى بود، در سال 1868 به ثبت رساند. اما این دستگاه، در کنگره آمریکا مورد استفاده قرار نگرفت چرا که این هراس وجود داشت که بتوان در کار آن تقلب کرد. یک سال بعد، او در نیویورک مدیر کمپانى «استاک اند گولد» شد، شرکتى را به اسم خود تاسیس کرد و از این زمان به سرعت در کارهایش ترقى کرد.

توماس ادیسون در سال 1871 با خانم «مرى استیل ول» (M .Stillwell) ازدواج کرد و در همین سال هم نخستین ماشین تحریر قابل استفاده را اختراع کرد. در این دوره او در یک آزمایشگاه در نیوجرسى کار مى کرد. در تاریخ هجدهم ژوئیه سال 1877 ادیسون فونوگراف یا دستگاه ثبت صدا را اختراع کرد و نخستین انسانى بود که صداى ثبت شده خود را شنید.

در سال 1879 لامپ اختراعى او که از یک رشته ذغالین ساخته شده بود بیش از 40 ساعت درخشید. علاوه بر این ادیسون کار دستگاه تلفن را به وسیله یک میکروفون حاوى ذرات ذغال بهبود بخشید. در سال 1880 در «منلوپارک»، نخستین کارخانه لامپ سازى، شروع به کار کرده و در کنار این کار به اختراعات دیگر خود از جمله، فیوز الکتریکى، دستگاه هاى اندازه گیرى، تکامل دیناموهاى ماشین هاى بخار پرداخت. در سال،1883 اثر ادیسون که بعدها به اختراع رشته هاى درخشان و لامپ هاى الکتریکى منجر شد، رسماً به نام او ثبت شد.تا سال 1890 ادیسون کار فونوگراف را بهبود بخشید و شرکت ادیسون جنرال الکتریک را تاسیس کرد. برخلاف شایعات موجود ادیسون مخترع صندلى الکتریکى نبود. این صندلى توسط یکى از همکاران او به نام «هارولد پى براون» اختراع شد.

در سال 1891 ادیسون دستگاه «سینماتوگراف» یکى از مراحل ابتدایى تکامل دوربین فیلمبردارى را اختراع کرد. باید متذکر شویم که اختراعات ادیسون که فهرست آن پایانى ندارد، از جمله تلفن، تلگراف، میکروفون و لامپ الکتریکى در واقع تنها بهبود و تکامل کار دستگاه هاى اختراع شده پیشین بودند.

اما در وصف شخصیت ادیسون نیز باید اذعان کرد که او انسانى بسیار سخت کوش بود. ادیسون نه تنها یک پژوهشگر توانا بود، بلکه هنر او بیشتر در حیطه عرضه و فروش زیرکانه تولیدات جلوه گر مى شدند و متاسفانه در رقابت با دیگر شرکت هاى تولید و فروش اجناس مشابه، از هیچ تلاشى فروگذار نمى کرد. دعواهاى قضایى او در برابر شرکت هاى دیگر رقمى اعجاب برانگیز دارند.